نظام ارتباطي انسان با نظام ارتباطي حيوانات بسيار متفاوت است و زبان اصلي ترين وسيلة ارتباطي در
جوامع انساني است. يكي از پيچيده ترين سؤالي كه ميان زبان شناسان و روان شناسان مطرح است، اين
است كه آيا زبان پديده اي است اكتسابي يا پديده اي است كه در نتيجة تكامل در نوع انسان بوجود
آمده است؟ در پاسخ به اين سوال مي توان زبان را در هر يك از دو مقوله قرار دهد؛ مثلاً مي بينيم كه
كودك انسان در هر اجتماعي كه به دنيا بيايد و در آن بزرگ شود، زبان همان اجتماع را ياد ميگيرد و
به كار مي برد. بنابراين، مي توان نتيجه گرفت كه زبان امري است اجتماعي و اكتسابي كه كودك آن
ريشه در زبان شناسي Psycholinguistics را از محيط و اطرافيان خود ياد ميگيرد. روانشناسي زبان
چامسكيايي دارد و موضوعات اصلي آن شامل فراگيري زبان اول، زبان دوم، توليد گفتار و درك گفتار
در حوزة مطالعاتي روان شناسان قرار ميگيرد كه حيطة گسترده Psychology of language ميشود. اما
تري را در مباحثي مانند حافظه، تمركز، پردازش محتواي تفكر و تصميم سازي شامل ميشود. روانشناسي
زبان نام شاخه نسبتا جديد علمي است كه از محل تلاقي زبانشناسي و روانشناسي بوجود آمده است و
موضوع اصلي آن شامل جنبه هاي ذهني زبان يا به عبارت ديگر رابطة ذهن و زبان است (ديزج و
.( محمودي، ١٣٩١
واژه هاي كليدي: زبان شناسي، روان شناسي، زبان، روان شناسي زبان